XVIII Dzień Judaizmu

Wkażdą środę lutego o godz. 16.00 po wystawie w Bibliotece Raczyńskich oprowadza rabin Jakoob ben Nistell. Każde żydowskie święto ((hebr. chag = święto, moed = czas wyznaczony) zaczyna się w dzień poprzedzający po zachodzie słońca i kończy w dzień świąteczny (po zachodzie słońca).Podstawą jest rytualne uświęcenie dnia świętego i zachowanie bożych praw i nakazów. W judaizmie świąt jest dużo ? przedstawiamy tylko te najważniejsze, w porządku takim, jak następują po sobie według żydowskiego kalendarza – począwszy od Rosz Haszana czyli Początku Roku (który zaczął się 14 września 2014) aż do Szawuot czyli Święta Tygodni (przypadającego w tym roku na dzień 24 maja). Każde święto ma swoje atrybuty, rytuały, nakazy i modlitwy. Przedmioty w gablotach symbolicznie ukazują charakter poszczególnych świąt. Osobne miejsce w kalendarzu świąt zajmują szabaty, czyli cotygodniowy dzień sobotni przeznaczony na odpoczynek, modlitwę i przebywanie w gronie rodziny i przyjaciół. Można nawet powiedzieć, że jest to najdłuższe święto ? trwa bowiem 50 dni. Człowiek ma też w swoim życiu święta ?osobiste?, wśród których najistotniejszymi jest obrzezanie, bar micwa (dla chłopców) i bat micwa (dla dziewczynek) ? czyli wkroczenie w religijną dorosłość oraz ślub. Fragment wystawy poświęcamy tym trzem wydarzeniom. Prezentowane materiały pochodzą ze zbiorów Biblioteki Raczyńskich (większość książek) oraz z kolekcji prywatnych (obrzędowe przedmioty, niektóre broszury i modlitewniki). ?Święta w porządku wspólnotowym, jak i indywidualnym, są doświadczeniem obecności Boga; uzmysławiają i aktualizują bliską obecność Boga. Są one uświęceniem człowieka i czasu. Kierują do porządku stworzenia i odkupienia. Odnawiają i budują relacje między Bogiem a narodem Izraela, Jego ludem. Odróżniają sacrum, to co święte, niecodzienne, od profanum, od tego, co zwykłe, banalne. (…) W świętach żyje naród żydowski, a święta żyją w narodzie żydowskim.? Elżbieta Smykowska: Święta żydowskie. Warszawa: Verbinum 2010 s.8-9