Przyjaciel w liczbie mnogiej

Rzeczownik przyjaciel mimo swojego przyjacielskiego nastawienia do świata, sprawia nam niemałe kłopoty z odmianą. Jakie? W liczbie mnogiej spotykamy się tu z dość nietypową jej wersją. Poza mianownikiem (kto? co?) i wołaczem (o!) pojawia się w niej bowiem temat oboczny, czyli: przyjaciół-, lub też przyjacioł-. Jakie robimy tu błędy?
Otóż często zdarza nam się używać w tej odmianie niepoprawnego tematu, funkcjonującego na co dzień w liczbie pojedynczej, a brzmiącego: przyjaciel-. Zobaczmy co też robimy źle:

Zorganizowano kursy dla mistrzów, przyjacieli i wychowawców młodzieży. Źle, popr.: przyjaciół.

Odmiana rzeczownika przyjaciel w liczbie mnogiej wygląda tak:

M. przyjaciele
D. przyjaciół (nie: przyjacieli)
C. przyjaciołom (nie: przyjacielom)
B. przyjaciół (nie: przyjacieli)
N. przyjaciółmi (nie: przyjacielami)
Mc. przyjaciołach (nie: przyjacielach)
W. przyjaciele!