Jak lubić pewne rzeczy”

Tak to już jest, że z tak prostym rzeczownikiem jak lubić mamy różne kłopoty. Najczęściej zła odmiana, czyli np. on lubiał, co jest rażącą wręcz formą, wiąże się z niewłaściwym wzorcem koniugacyjnym, który wybieramy zgodnie z niedobrym wzorem: umiał, umiałam, umiało, umieją. Jak jest naprawdę?
Bardzo często spotykamy błędne formy osobowe czasownika lubić:

• Pomnik został wyciosany z głazu wydobytego z dna morza w miejscu, na które ponoć szczególnie lubiał patrzeć Adam Mickiewicz. Źle! Popr.: lubił.
• Zawsze lubiałam wyglądać tak niekonwencjonalnie. Źle! Popr.: lubiłam.
  
• To są piękne kwiaty i wszyscy je lubieją Źle! Popr.: lubią.

Dodatek

Czasowniki umieć, śmieć, rozumieć również są źle odmieniane. Na tym ostatnim przyłapałam ostatnio Ministra Sprawiedliwości, Krzysztofa Kwiatkowskiego. Pamiętam, że w całym wywiadzie z nim, który słyszałam, powtarzał on wciąż, że coś tam rozumie, a czegoś z kolei nie rozumie. Tymczasem trzeba tutaj pamiętać, że w czasie teraźniejszym w czasownikach typu rozumieć w 1 os. liczby pojedynczej występuje końcówka ?em, a nie ?ę. Zawsze mamy więc: rozumiem, umiem, śmiem, a nie: rozumię, umię, śmię.