PoKulture PoKulturę
?Inferno niedokńczone piekło? to francuski film dokumentalny, którego polska premiera odbyła się w dniu naszych, serwisowych, narodzin, czyli 20 sierpnia 2010. reżyseria: Serge Bromberg i Ruxandra Medrea.
Francuski historyk kina oczyszcza z kurzu nieukończony film ?francuskiego Hitchcocka?, Clouzota, ?Cena strachu?. Odnalezienie fragmentów eksperymentalnego ?Inferno? pozwala Serge?owi Brombergowi na wskrzeszenie zapomnianej rewolucji. W ?Niedokończonym piekle? fabuła o obsesyjnej małżeńskiej zazdrości przeistacza się w nietuzinkowy dokument na temat wyzwolonego spod kontroli żywiołu kina. Film Serge?a Bromberga i Ruxandry Medrei jednocześnie uwodzi, fascynuje i przeraża.
Brombergowi i Medrei udaje się poruszyć całą gamę emocji. ?Niedokończone piekło? stanowi imponujący kolaż archiwalnych materiałów, nakręconych na nowo scen i odautorskich komentarzy członków ekipy. Francuski dokument brawurowo eksponuje potencjalne zalety fabularnego ?Inferno?. Za sprawą reżyserskich wysiłków przywołuje jego rozedrganą, chaotyczną i balansującą na krawędzi skrajnych emocji atmosferę. Sugestywnie oddaje nowatorstwo eksperymentu pomyślanego jako projekcja chorej wyobraźni. W zachowanych fragmentach filmu Clouzota kolor łączy się z czernią i bielą, a małżeńskiej psychodramie towarzyszy studium ośmieszonej i skompromitowanej męskiej godności. Kolejne sceny ?Inferno? pulsują gęstą atmosferą lat 60. Korzystająca z dobrodziejstw popularnego wówczas op-artu opowieść Clouzota pozostaje malowniczo skąpana w kłębach papierosowego dymu i emanuje zmysłową aurą wysmakowanych erotycznych scen.
Bromberg i Medrea korzystają z okazji, by stworzyć na nowo barwną legendę samego reżysera. ?Niedokończone piekło? przemienia się w jedyną w swoim rodzaju kronikę twórczego szaleństwa. W ten sposób portret człowieka uginającego się pod ciężarem własnej wizji przypomina najdziksze wytwory wyobraźni Charliego Kauffmana. W kolejnych scenach dokumentu Clouzot odsłania się jako godzący w sobie najdziwniejsze sprzeczności kabotyński geniusz. Znienawidzony przez własnych współpracowników despota i wyposażony w nieodłączną fajkę guru paryskiej bohemy. Zmagający się z depresją oraz chroniczną bezsennością posępny poeta kinowego egzystencjalizmu. Uwielbiany w ojczyźnie, a także irytujący nieprzejednaną niechęcią do spontanicznej improwizacji, wróg ?janczarów? Nowej Fali. Wreszcie, oddany wielbiciel Felliniowskiego ?Osiem i pół?, który na naszych oczach staje się bliźniakiem jego głównego bohatera.
Pogrążony w twórczym kryzysie Clouzot trwoni pieniądze producentów i przestaje panować nad własnym opus magnum. Wśród dantejskich scen i karczemnych awantur z członkami ekipy powoli osuwa się w głąb artystycznego piekła. Podczas kręcenia jednej z kluczowych scen filmu doznaje rozległego zawału serca. Choć przetrwał i przeżył jeszcze trzynaście lat, porzucił ukochany projekt i nigdy nie powrócił do reżyserskiej formy. Twórcy ?Niedokończonego piekła? przekonują, że Clouzot – niczym bohaterowie ?Ceny strachu? i ?Widma?- w najmniej oczekiwanym momencie stał się ofiarą nieprzeniknionego egzystencjalnego absurdu. Film o fascynującym sprzęganiu się kina i życia przynosi nam jednak zaskakującą puentę. Poparte tytanicznym wysiłkiem reżyserów powstanie ?Niedokończonego piekła? pozwala odwrócić poniesioną przez mistrza klęskę. Czy Clouzotowski triumf zza grobu może oznaczać zwycięstwo całej sztuki nad ograniczającą ją rzeczywistością?
