PoKulture PoKulturę
Czas przyszły jest kategorią gramatyczną, która najczęściej wskazuje i nazywa późniejszą czynność lub późniejszy stan niż moment mówienia czy też pisania o nich, np.:
1. pójdę, kupię ? czas przyszły prosty stworzony od czasowników dokonanych odpowiadający formą czasowi teraźniejszemu.
2. będę spał– czas przyszły złożony od czasowników niedokonanych. W języku polskim składa się on z:
a) czasownika posiłkowego, czyli przyszłej formy czasownika być (będę, będziesz, będzie... itd.);
b) bezokolicznika (np. pisać) lub imiesłowu przeszłego (postaci „-ł”) odmienianego czasownika (np. pisał, pisała, pisali, pisały).
Wybór
Choć zarówno forma z użyciem bezokolicznika, jak i forma z użyciem imiesłowu „-ł” są poprawne, ta druga odczuwana jest jako nieco elegantsza, powstała bowiem raczej niedawno i kiedyś w ogóle jej nie było. Zaleca się jej preferowanie ze względu na większą precyzję i wartość znaczeniową (zawiera przecież w sobie informacje o rodzaju podmiotu, np. przy zdaniu Będzie pisać nie jesteśmy w stanie określić płci mówiącego, przy zdaniu Będzie pisał, Będzie pisała ? stanowczo tak).
